به گزارش گروه عبری خبرگزاری تسنیم ، روزنامه هاآرتص در مقاله ای که روز دوشنبه منتشر شد، اعلام کرد: در حالی که جنگ در نوار غزه پایان یافته است، اما با توجه به ادامه حوادث غزه و کشته شدن مردم در آنجا، مشخص است که نتانیاهو و همکارانش در کابینه تمایل شدیدی برای ادامه جنگ دارند، اگرچه مستأجر کاخ سفید در تلاش است تا از این اقدام غزه جلوگیری کند. استریپ امروز بیش از هر زمان دیگری قابل مشاهده است.
جکی خوری، تحلیلگر این روزنامه اسرائیلی در مقاله خود گفت: هفتم اکتبر (عملیات طوفان الاقصی) همیشه در DNA ما نقش بسته و خاطره آن برای نسل ها باقی خواهد ماند و قطعاً برای خانواده های کشته شدگان، مجروحان و اسیران که این شوک را با تمام قدرت تجربه کردند.
اما حالا که زندانیان برگشته‌اند، آیا کسی اینجا اهمیتی می‌دهد که غزه و مردم آن چه می‌شود؟
یا اکثریت اسرائیلی ها هنوز معتقدند که هیچ بی گناهی در آنجا وجود ندارد؟ آیا اسرائیلی هایی که در میدان شادی می کردند به خواستار بازسازی غزه ادامه خواهند داد؟
نه بازسازی به معنای احیا، چون چیزی برای احیاء باقی نمانده است، همه چیز از بین رفته است و باید از صفر شروع کنیم. یا سکوت و بی تفاوتی را ترجیح می دهند و با شانه های بالا می گویند: بسوزند، بجنگند.
در نهایت، راحت‌تر می‌توان باور کرد که اوضاع به همین شکل است، بدون کسی که با او صحبت کنیم و چیزی برای صرفه‌جویی باقی نمانده است.
آیا ما به معادله ای که اسرائیل همیشه ترجیح می داد برمی گردیم: تا زمانی که آنها برای قدرت بر سر ویرانه های غزه بجنگند، می توانیم اینجا نفس راحتی بکشیم؟
آیا این تمام چیزی است که اسرائیل می خواهد – هرج و مرج ابدی در نوار غزه و به ویژه در کرانه باختری – برای از بین بردن هر گونه امیدی برای ایجاد یک کشور باثبات فلسطینی مورد اعتماد مردم؟
آیا اسرائیل تنها برای تحقق هدف خود «سخاوت» نشان خواهد داد: حفظ نوار غزه در وضعیت تجزیه، کرانه باختری در وضعیت تکه تکه شدن، و دفن آرزوهایش در دستور کار قرار خواهد گرفت؟
کودکانی که جنگ غزه را تجربه کردند با این واقعیت بزرگ خواهند شد – نسلی آسیب دیده، بدون هیچ چیز جز نفرت و ناباوری به یک زندگی عادی. شاید افراد خوش شانس بتوانند جایی برای خود در کشورهای دیگر پیدا کنند.
و اسرائیل توجه ویژه ای به تشکیل دولتی خواهد داشت که به ساکنان نوار غزه اجازه دهد منطقه را ترک کنند.
و باید به خاطر داشت که این مطالبات نه تنها در غزه بلکه در کرانه باختری رود اردن نیز متجلی است.
ساختار حاکم در همه جبهه ها کار می کند. در آنجا نیز، آنها همچنان به خفه کردن، تحقیر و بازداشت فلسطینیان در ایست های بازرسی، اعمال تدابیر نظارتی روزانه بی شمار و حمایت از حملات و شورش های شهرک نشینان ادامه می دهند.
اسرائیلی ها بی تفاوت به نظر می رسند. اسرا برگشته اند و ما می توانیم به زندگی عادی برگردیم. در انتخابات یک سال دیگر اینجا بحث می کنند که چه کسی بیشتر راست و چه کسی کمتر و چه کسی کابینه بعدی را تشکیل می دهد، اما فقط بدون عرب لطفا. آنها از ابتدا رد شده اند و در کنست نمی توان روی آنها حساب کرد.
ما نامزدهای آنها را حذف خواهیم کرد، گزینه های انتخاباتی آنها را سرکوب خواهیم کرد و صدای آنها را خاموش خواهیم کرد.
چه کسی برای آنها به خیابان می آید؟ چه کسی خواهد گفت که این وضعیت نباید رخ دهد و نخواهد شد؟ دموکراسی، البته، دموکراسی، اما محدودیت هایی دارد.
اسرا برگشته اند و برای اکثریت قریب به اتفاق اسرائیلی ها همه چیز تمام شده است. ما می توانیم راحت نفس بکشیم. ما می توانیم فراموش کنیم. ترامپ اعلام صلح کرد و چه کسی اهمیت می دهد که این بیانیه مزخرف باشد؟
و چرا این همه نگرانی در مورد “روز بعد” وجود دارد؟
ما قبلاً به آن رسیده ایم. الان همه چیز خوبه به جز چیزی که خوب نیست
چون زمین زیر این سکوت می لرزد. و هرکسی که فکر می‌کند جنگ فقط در یک طرف حصار پایان می‌یابد، به زودی متوجه می‌شود که بی‌تفاوتی مانند بومرنگ نتیجه معکوس می‌دهد و اسرائیل نیز در اینجا خواهد سوخت.
انتهای پیام/
منبع:تسنیم
